toen ik nog niet verdwaalde in je mooi
de dag alweer een nieuwe, na gister
waarop dingen eenvoudig kwamen
ik liet ze, voor wat ze waren, nietig, vlak
diepte en kleur die vaak ontbrak – grijs
ik leek wel vermist, verloren, verlaten
wie zag het mij in wie ik was, wilde weten
jouw hand vond het bruisend onderhuids
