geen regel laat vangen wat ik hier voel
woorden onbedacht, weinig lijkt passend
staat rammelend tussen leeg verbleven
jij staat zo mooi in al je licht
glazen vallen in jouw aangezicht
je bent het midden van alles wat ik dicht
je opent mij met één ogenblik
zinnen zakken weg, zwelgend in het jou
druipen na van al wat ik je schrijven zou
zoveel te weinig zeggend dat ik van je hou
