ik ben ooit mijn ik ineens verloren
tussen broeders in verdwenen
door een scheiden uiteengereten
reepjes kind vervlogen in venijn
ik vond één reepje met een regel
en die woorden heelden wonden
stapelden lagen van vertrouwen
tussen het uitgestelde mij
ik ben nu haast geheel begrepen
zweef mee in volle frisse vlagen
zwerf over ongekende paden
leef dagen – zoals ik wilde zijn
