zal het er nog zijn straks, dat snappen
het in een enkele lijn voelen dat het klopt
dit weten zonder die twijfel of dat wankel
dit gestamel, gewiebel zonder kiezen
blijft het staan allemaal
gezekerd tegen beter weten in
verankerd in iets anders
of verdwijnt alles in het diepe van een nee
tussen scheuren weggelopen, verzwegen
begraven in een “hadden we maar, destijds”
gevraagd naar alle dagen, hoe ze waren
geraakt wat even kraakte van het zware
gekust, gestreeld, bemind zonder bedaren
