lichtjes zout uit jouw zee
proef ik op je huid
nu jij je hele zijn
om het mijne sluit
alle sproetjes op je buik
eet ik in knabbels
lik ik glimmend
in de schemer
van verdwenen leed
zijn wij voorgoed vergeten
waar ooit de tranen droogden
van ons eigen leeg
wat wij rustig en lustig vullen
dit in eenvoud
zo bijzonder is
