ingeklemd als
tussen dijen van een vrouw
denk ik aan jou
jij hopeloos verloren mij
verstrikt als nooit tevoren
geeft geen kik
fluit als herboren
in het prille licht
van ochtendgloren
gehuld in mist
van het alles onbekend
zo lang en vrijelijk te bekoren
dat plukken van de luide lach
van dat wat ik niet mag
ingeklemd tussen mijn lijden
lijd ik aan jou
