Ragnar balde zijn verweerde knuisten
om de tranen te blokkeren die nu opkwamen.
Hij werd week toen zijn hemelsblauwe blik
om zich heen keek en de ogen vond van zijn makkers.
Vrienden die kozen hun levenspad met hem te kruizen
in het onbekende wat maar bleef roepen om zijn verovering.
Zonder hen aan zijn zijde, wist hij, was hij niets.