gedragen tussen wolken en oneindig blauw
draaide ze steeds dichter, naderbij
ze zag het kleine in het groots om mij
vanuit de hoogte van haar almachtig zijn
wat zou ze voelen onder beide vleugels
de kou van vervlogen dagen of de kracht
van wat kwam in nog ongeboren tijd
wat zou ze horen om zich heen
de ruis slechts van haar vluchten
het gefluister van zojuist ervaren huiver
ik zag haar en voelde haar vrij in mij
dat je kunt vluchten op de wind
of een thuis vindt, onder een dak
van niets dan leeg
