Ragnar moest even iets afstand nemen van alle hectiek in zijn leven. Van alle kanten werd hem om visie en keuzes gevraagd. Het was alsof er wespen om zijn hoofd vlogen de hele dag. Om zijn volk te dienen moest hij terug naar afstand en overzicht. Hij beklom de hoogste fjord rondom Kattegat waar de zomer het stokje begon over te dragen aan de frisse wind van de herfst. Hij ademde haar in met zijn ogen gesloten richting horizon. Hij proostte in gedachten zijn hoorntje koude mede naar Thor en het ongrijpbare leven