gevleugeld denken achter grijs gaas verscholen
bedrogen door een duister dromen
vraagt haar ik fluisterend om hulp,
in tere schulp gekropen
hervonden laat bange kronkels plooien
in mooie diepe sporen
vers gezaaide eigenliefde
rust heeft chaos geblust, nu het leven kust
kracht zo prachtig bloeit
waar vernieuwd bloed vloeit