pal naast het blakende vertrouwen
deed geknabbel en geknaag zich tegoed
aan geweifel en getwijfel in al haar ijver
nochtans in eerst de knapperige randen
zette zij haar tanden, op zoek naar meer
de warme bloederige binnenkant
amper gaar kon zij gulzig haar gang gaan
verscheurde vlees tot aan bot en pezen
bleek te mooi, te waar, zo broos te wezen
