je hebt mensen die je zien als je ontwijkt
er ineens zijn om je te vragen hoe het is
of uren rijden om je enkel even aan te kijken
vast te houden, niets meer dan dat
iets voor je kopen omdat ze vinden dat het bij je past
jou bedanken voor wie je probeert te zijn
voor je neus staan onverwacht met een welgemeende lach
je nog willen weten tegen beter vergeten in
die je in je gezicht durven zeggen wat je eigenlijk niet wilt horen
van wie je voelt dat ze van je houden
je blijven zien als iemand die kwetsbaar is
waarin een eenzaam kind verscholen huilt soms
die je vragen hoe het met je is zonder door te willen lopen
er voor je zijn altijd omdat je bijzonder voor ze bent
