achter struiken hoor je ze wel kruipen
en ze bestaan het liefst achter bomen
vanuit de schaduw vinden ze van alles
zonder iets echt uit te durven spreken
je laat ze daarom beter ongemoeid
want je verdwijnt in holle ogen
het leeg van de sterrenloze nacht
blijf in eigen licht en wees kwetsbaar
het is waar ze slechts van durven dromen
groet ze met warme lach en een gezien
en gun hen de glimp van echt bestaan
