het voelt rauw, ligt open en schrijnt
het dichtbij wat nooit kan zijn
over de horizon lopen, samen
daar op een kleed wachten
tot de zon daalt en gaat slapen
nog uren te dansen tussen sterren
je ademhalen zien vertragen
wanneer verse dromen komen
dat je wakker wordt en zwijgt
met een glimlach naar mij kijkt
er niet meer dan wij bestaat
en tijd begrijpt dat nu zal blijven
