ik verlies mijzelf in het jou
je danst dan door mijn kop
kijkt dwars door het geweifel
neemt me mee in harde lach
pakt mijn arm al even vast
voor verdriet dit straks doet
zet een wazig geel verleden
achter glas en aan de muur
waar stof haar zal warmen
wars van wat ooit warm was
doe je gewoon het licht uit
stapt door dit oude buiten
