jij geeft de woorden aan mijn zinnen
omdat je in mij huist
en ik krijg je er niet uit
vroeger kon ik zo heerlijk hard zijn
kappen en door, graag of niets, van dat
tot aan jou, rest enkel boterzacht
omlijst met scherp van toen
voor de vorm, dat is wat ik doe, maar
ik smelt in je hand, druip van je vingers
val hard op de vloer en
smeek in mijn zwakst
je leeft zo sterk vanbinnen
dat het breekt vaak
ruikt naar thuis
