het laat zich slecht voorspellen
het later
toeval heeft nooit bestaan
gaf zich ooit over aan het lot
maar wat stuurt dat aan dan
het moet haast wel de liefde zijn
verpakt in oude energie
vindt de schittering in de ogen
het werkelijk kijken wat er is
er gevoeld wordt
en bedoeld wordt
dat het genoeg is
en nooit voldoende
tegelijk
het je hart overspoeld
doorsteekt met pijn
je alles deelt
ook wat je spijt
je kop haast splijt
in wat je weet
en wat je wilt
altijd
jouw vingers over klamme hand
bepaalde het destijds
