hoe hou je van
luchtig en vrij
dartel en vluchtig
prachtig en gulzig
wie alles leeft
je bent dankbaar
rustig en blij
wacht je geduldig
lacht zacht, koestert
dat wat ze je geeft
Houden van
Tag: vriendschap
Weet je
weet je lief
voor jou waren dagen mat en vlak
al wist ik toen niet hoe dit nu was
met jou in mijn hoofd bij waken
het laatste gapen voor de nacht
wanneer ik mij verwonder
deel ik het met jou, meteen
en tranen, wat kun jij mij raken
je kraakt door alle lagen
jij hebt mijn alles zonder vragen
het is van jou, wat mij mij maakt
weet je lief
ik kan geen zonder jou verdragen
je bent al mijn laatste dagen
ik ben van jou
Licht
je hebt licht in vele smaken
dat zoet van het buiten
vlak nadat een wolk jou
plots uit schaduw duwt
en bitter kruipt het binnen
wanneer denken dekens gooit
over wat je eerst anders zag
zoals daar in ziltig schemer
het druipen van een smelten
in niets meer dan de ander
Vluchtig
hoe breek je water
wolken, de zon
of zilte wind
je laat het vrij
en ongemoeid
gewoon begaan
Vervreemd
alsof ik weer die vreemde ben
van toen, voor je mij kende
tussen geweten en weten
tussen vuren van verlang
tussen hoofd en hart
tegen wel beter weten in
heb ik je lief en
dat zal blijven
Eind
voor goed en wel begonnen
stond daar eerst de punt
het einde, het slot aan de start
de wind maskeerde ietwat
dat wat zo zichtbaar welde
zich boven rode konen toonde
brak er los wat enkel vloeide
bleek te bloeden zonder groei
en het goed was
daarmee ook af
verleden tijd
zonder nasmaak
Thuis
vooral nu stilte op mij kruipt
tegen het einde van de dagen
voel ik hoezeer jij in mij huist
mijn thuis na al het jagen
het schrijnt, de afstand
het weten ook
dat is wat is, wachten
naast het niet verwachten
hangend tussen eens en altijd
waar je alles warmt van mijn grijs
ik als zo vanzelf vermij
Dankjewel
weet je lief
ik ben vergeten te bedanken
nog wat verloren in het zonder
weet je lief
ik was mezelf niet meer
voor jij mijn oude mij vond weer
weet je lief
ik ben vergeten te bedanken
Ontwaken
mijn ogen wennen traag aan hier en nu
het nieuwe, verse, nog frisse ongekend
ik kwam hier gisteren en ga vandaag
of morgen, neem mee dat wat ik draag
het moeten diep begraven naast bezitten
de tijd duwt enkel de zon en de planeten
zo slijt ik laatste uren in volmaakt alleen
en beleef door dit waaromloze waarheen
Kinds
ik wilde vroeger mijzelf graag zijn
was best tevreden
mijn zacht, verlegen, pas spreken
nadat ik iemand had begrepen
gaf gul dat wat ik zelf zo zocht
in de ogen die voorbij mij keken