Gedichten die jou raken waar het hoort
stof stuift op nu ik graaf vandaag
naar toen alles zo fris voor mij lag
ongerept, enkel onbeschreven wit
ligt verkreukeld in een hoekje licht
achter uit te zoeken levensvragen
onder snippers van verscheurde spijt
naast onjuist oordeel opgestapeld
hangen af te vinken lijsten ‘ooit’
haal mij even uit mijn hoofd
en laat me de dingen doen
die op oude lijsten staan
achter mij aangeslopen
terwijl ik ze zo slinks ontwijk
met mijn slaafse schrijven
zit ik staren om het blijven
in het broeden op mijn denken
vink ik wat taken af – straks