Slaap, blijf hier nog even
Gapen drijft mij, bevend
terug onder koude deken
Waar oude dromen leven
Tag: slaap
Donker
Vuur dooft aan de horizon
laat dagen versmelten in dromen
nu licht ruilt met de nacht
Dicht
Ogen vallen dichter
tijdens dit gedicht
drijf ik ver weg
naar hoe het was
maar schrik vlug terug
naar hoe het is
zweven zoveel beelden
tussen waak en slaap
Moe
Slaap blijft mijn blik vervagen
laat het denken iets vertragen
dit oude lijf om koffie vragen
ik deze dag kan verdragen
Slaap
Schemer zwelt aan achter ogen
Denken dommelt, weg in dromen
Tranen drogen, na lange gapen
Tot rust gekomen, heerlijk slapen
S
Schreeuwen verstoren pas geschapen dromen
Scheuren schone slaap uiteen in grijze schemer
Schimmen lopen schuw naast verloren eenzaamheid
Schampere lach klinkt nu aangezichten
zonder monden hard vallen zonder tanden
Schrik in bloeddoorlopen ogen
harde zwarte tranen brakend
Schokkende lichamen zwijgen plots
Schuimend schallen zij laatste wensen,
stervend in eigen nutteloos verwijten
Schaamteloos getuigen de doden
nu ik ook eigen ogen moet sluiten
Hoogtepunt
Mijn blik
vervaagt
Slaap vraagt
overgave
nu jouw haren
mijn gezicht
omhelzen
voor de kus
die laatste
ik vertrek
naar zwarte roes
Maan (haiku)
Grote witte vriend
Klimt langzaam stukjes hoger
Neemt slaap met zich mee
Droomwaak
Half ontwaakt
in heldere dromen
Zijn we hier
samen en verbonden
Na elkaar
te hebben verslonden
Samengesmolten
in lust en lot
Zie ik dat jij nu slaapt
In lange ademhalen
Moe
Bed van rimpels
Opent mijn ogen
In slaapstand
Heldere spiegel
Vertelt mij
Dat meer tijd
Nodig was