Stilte alstublieft!
Ik schrijf net aan een haiku
Wat mijn kalmte vraagt
Tag: schrijven
Menno
Zwarte randen kleven
om alles wat je hebt gedacht
zo prachtig opgeschreven
Zelfs jezelf niet gespaard
uiteen gesneden in
dunne vleesrepen, waarna
zo prachtig onbegrepen
Ziedend op de gekken,
de gekte van dit leven en
zo prachtig binnenstebuiten
de meest bevreesde kaders gebleven
Zoeken naar de zin
van het ik, het wij
het warme samen
de ijskoude lust
het laffe zelfkastijden
door eenzaam medelijden,
zo prachtig weggeblazen
in rook en lege glazen
Alleenzaam
dichters zijn zo graag
alleen maar samen
met eigen denken,
observeren, interpreteren
en dan die heerlijke
woordenpuzzelsprutselknederij
poëten weten eveneens
dat juist het delen
regels laat leven
herbeleven
door overlevering
Rijm
Het is geen groot geheim
Dichten kan ook zonder
Klinkt af en toe zelfs beter
al rijmt het voor geen biet
Men hoort het geeneens
Vraagt er ook niet om
Zolang een woord past
Ontstaat ineens dit wonder
Ben jij dichterlijk verrast
vermakelijk bedonderd
verzonken in klankenbrij
door taal vermalen
Ode aan de taal
Zonder de taal
is er geen verhaal
Of je hem nu spreekt
leest, luistert, leert, schrijft,
schildert, rijmt of zingt
Hij neemt je mee op reis
op weg naar nieuw begrip
inzicht of bezorgt eenvoudig
kippenvel, warme tranen
De verfilming van leven
vastgelegd in woordenreeksen
Dichtlof
Dichters boren gaten in je ziel
Scheuren oude wonden open
Slepen je aan je haren mee
Tot oud bloed sporen trekt
Woorden lijken ze te horen
Die van binnen buiten vloeien
Voelen wat ontroert en raakt
Krabben zich zo langzaam open
Geven hoop als hij verloren lijkt
Laten huilen van de lach
Of je achter, vol verbazing
Verleid tot verder reizen
Haiku
Stilte alstublieft!
Ik schrijf net aan een haiku
Wat mijn kalmte vraagt
Schrijfzin
Al schrijvende
Spin ik een draad
Diep naar binnen
Of juist ver daarbuiten
Speurend naar gevoel
Vreugde of verdriet
Eenvoudige verwondering
Of dwaze gedachten
Vertaald zonder denken
In korte woordenreeksen
Die een spiegel blijken
Van mijn wereldbeeld
Grijspret
Ouder worden is schrijven
Elk jaar een hoofdstuk
In de autobiografie
Die “jouw enige leven” heet
Geen tijd voor spijt
Herschrijven geen optie
Alle vrijheid echter
In wat nog gaat volgen
Kies voor eerlijk en echt
Ga vol voor passie
En doe vooral mee
In het boek van de ander
Deel vol humor je avonturen
Wees trots op jouw verhaal
En ga zolang je kunt
Voor wat je wilt ervaren