Rollo liet zich niet zomaar wat aansmeren
Hij was geen domme Viking
Ook niet de slimste trouwens
maar naast Ragnar
delf je al snel het onderspit
Tag: ragnar
Makkers
Ragnar balde zijn verweerde knuisten
om de tranen te blokkeren die nu opkwamen.
Hij werd week toen zijn hemelsblauwe blik
om zich heen keek en de ogen vond van zijn makkers.
Vrienden die kozen hun levenspad met hem te kruizen
in het onbekende wat maar bleef roepen om zijn verovering.
Zonder hen aan zijn zijde, wist hij, was hij niets.
Vermoeid
Ragnar was wel toe aan het weekend deze vrijdag. Een hele week hectiek achter de kiezen met te weinig tijd om even achterover te leunen. Broodnodig soms voor het leiden van zijn volk en het werken aan noodzakelijke plannen voor de middellange termijn.
De dag plukken is wat hij wilde, maar door de drukte van het moment geleefd worden bleek wat het was. Een flinke hoorn vers gebrouwen mede brengt uitkomst naast een diepe ademhaling
Heimwee
Ragnar had al dagen wat last van heimwee. De verre oorden waar hij ooit door zwierf op zoek naar roem, rijkdom of puur avontuur knaagden pijnlijk aan zijn ziel. Een bezoek aan duistere hut van de oude Ziener bracht inzicht. Het was het bloed van ware vriendschap wat door zijn aderen stroomde. Deze liet herinneringen door gedachten draaien en uit ogen lopen als trage tranen. Warme momenten, pijnlijk verlies en gesprekken die zijn geest hadden gerijpt tot wat hij nu was. Die lieten zich niet verstoppen maar slechts omhelzen
Rust
Ragnar moest even iets afstand nemen van alle hectiek in zijn leven. Van alle kanten werd hem om visie en keuzes gevraagd. Het was alsof er wespen om zijn hoofd vlogen de hele dag. Om zijn volk te dienen moest hij terug naar afstand en overzicht. Hij beklom de hoogste fjord rondom Kattegat waar de zomer het stokje begon over te dragen aan de frisse wind van de herfst. Hij ademde haar in met zijn ogen gesloten richting horizon. Hij proostte in gedachten zijn hoorntje koude mede naar Thor en het ongrijpbare leven
Ragnar
Zou Ragnar ook wel eens op een lome zondagmorgen als deze voor zich uit hebben zitten staren met een gevoel nog steeds te slapen?
Even een dag de boel de boel te willen laten zonder het oeverloze gezeur van besluiteloze onderdanen aan zijn verweerde hoofd
Met een hoorntje mede en een schaal gedroogde stukken kabeljauw in de zon over de zee in het niets blijven staren tot de zon weer verdwijnt
Walhalla
Ragnar peinzend over het Walhalla:
Ik mag toch hopen Floki
dat ik later, als ik dood ben
een beetje bij mag komen eerst
van alle hectiek hier beneden
de afgelopen 6 seizoenen
Ragnar
Ragnar liet zich destijds daar te Noorwegen, waar het best lastig leven was, zeker niet beperken door een lockdown.
De Ziener zag hem toen al niet thuiswerken maar voorzag daarentegen een groot buitenmens in wording.
Hij zou gaan waar nog niemand wist dat er wat te gaan was laat staan hoe er in godensnaam te verzeilen.
Dat het ver zeilen was was geen verrassing.
Angst voor water had hij niet met Rollo aan zijn zijde in de boot en Odin stralend als wakend oog aan de nachtelijke hemel
Geknipt
In zwarte cape strijk ik neer
op mijn zo lang gemiste troon
“Hoe ik het wilde hebben”
Dit vraagt om visie en inzicht
daarvoor ben ik ooit geboren
Mijn klamme hand strijkt
door lange grijze manen
die golven in wijze slagen
“Laten we eens wat anders doen”
Het orakel had door mij gesproken
De toekomst lag in de zachte handen
van haar en haar haarinstrumenten
De lucht raakt snel verstikt
door dotten dode punten
Een halsstarrige kuif verstuift
vol schaamte als fijnstof
over mijn boetekleed omlaag
“Dat is dan 23,75 Ragnar”
Ragnar (limerick)
Er was eens een Viking uit Kattegat
Die niet genoeg had aan één stad
Hij stapte op een schip
En werd zo’n groot begrip
Dat hij zelfs op Netflix een serie had