Leg je oren slechts te luister
naar de stilte, het gefluister
wat enkel buiten jou bestaat
jij hier al fluitend achterlaat
laat je ogen slechts beminnen
wat je voelt bij jou daarbinnen
geef zin aan de kleine dingen
je kunt vanavond al beginnen
Tag: natuur
Verstapt
zal ik maar eens slapen dan
na bijna dertigduizend stappen
hard gelach, na flauwe grappen
voel ik het lijf langzaam verslappen
zoekt mijn hoofd een donker als zijn thuis
Winterdag
de dag drijft over in plakken grijs
gooit verdriet op beton en op mij
passen glijden hun verloren strijd
kou verstilt, de seconden voorbij
Specht
hoe ze naar mij lacht
vanuit de verte in haar vrij zijn
van al wat mij zo dwars zit
tot aan golvende vlucht, zij zich losrukt
vanuit omlijstend geelgroen buiten
Leegloop
Het hoofd schoon gelopen
oud denken met frisse wind afgestoft
zorgen van mij afgedropen
Avondlach
Gelig kleurt laatste resten dag
krast lange schaduw in verder niets
Lachend vliegt verlate specht
alsof hij nog even nagenieten mag
golvend door steeds frissere lucht
Flinke vinken fluiten luidste tonen
voor de dag gordijnen sluit
Groener
Zoveel groen gezien
Zonder dat het mij verveelt
Verlang slechts naar meer
Slak
betrapt
kijkt zij naar mij
met zwaar betraande
opgestoken ogen
duurzaam ingerichte
huis op eigen schouders
tot natte duigen geprakt, per abuis
met medeweten van
rubberzool
Wandelaar
Lamme lange poten dragen
een log lijf op handen
vooruit het leven in
Schoppen vermoeide ruggengraat
beurs als zwarte bes, verlost
van andermans ballast
op beide schouders
Stampen hakken luid op eigen tenen
tot een schreeuw
de stilte om hem heen
verscheurd in rauwe stukken
naakte waarheid
Regen
Natter dan vandaag
Is het al lang niet geweest
Natuur lest haar dorst