Speurtocht naar de wilde weerman
Zijn sporen nog warm, voelbaar
in de diepste groeven
van elke bocht
Zijn territorium,
de stilte van het bos,
haar stuivende droogte,
de meest beestachtige blubbers
Wild kijkt verschrikt,
het geluid van elektronisch schakelen,
ratelen van achternaaf
bij het even laten rusten
van stampende bovenbenen
Materiaal slechts een fiets, krom stuur,
rubber van noppenbanden
Krom voorover gebogen krachten
verpakt in taai verweerd vel
eisen uitsluitend moordende snelheid,
offeren zweet, tranen, snot en slijm
Door geen obstakel overwonnen
springt deze eigentijdse Tarzan
desnoods met de fiets als handtas
over de meest dwarse bomen