Ragnar liet zich destijds daar te Noorwegen, waar het best lastig leven was, zeker niet beperken door een lockdown.
De Ziener zag hem toen al niet thuiswerken maar voorzag daarentegen een groot buitenmens in wording.
Hij zou gaan waar nog niemand wist dat er wat te gaan was laat staan hoe er in godensnaam te verzeilen.
Dat het ver zeilen was was geen verrassing.
Angst voor water had hij niet met Rollo aan zijn zijde in de boot en Odin stralend als wakend oog aan de nachtelijke hemel