Kinds

ik ben ooit mijn ik ineens verloren
tussen broeders in verdwenen
door een scheiden uiteengereten
reepjes kind vervlogen in venijn

ik vond één reepje met een regel
en die woorden heelden wonden
stapelden lagen van vertrouwen
tussen het uitgestelde mij

ik ben nu haast geheel begrepen
zweef mee in volle frisse vlagen
zwerf over ongekende paden
leef dagen – zoals ik wilde zijn

Toen

tussen moeder en vader in verloren
vind ik mijn kind zijn
gebroken terug

word ik plots bijna opnieuw geboren
in een harnas van twijfel
verweer ik mij vlug

de wereld lijkt kouder
zo zonder mijn ouders
die mij op hun schouders
dit leven door sjouwden

mijn verdriet blijkt verscholen
een warm thuis mij bestolen
mijn hart blijft enkel dolen
op zoek naar een troosten

Dochter

goedlachs beleef jij de dagen
zie ik jou rode konen dragen
bij wat er op het pad verschijnt

van kleins af aan was jij een boef
een lachebek, kletskous, nimmer droef
iets wat zichtbaar nooit verdwijnt

ik zal voor altijd naast je staan
zoals ik immer heb gedaan
mij heb je tot mijn laatste dag

blijf jij de kleine eigenwijs
op je eigen mooie reis
die je nog beleven mag

vier je leven elk moment
zo puur als je nu bent
met je wonderschone lach

Kamer

in mijn oude kamer ruik ik
de dekens waar ik onder beefde
de engste dromen stil beleefde
over wat ik nog niet wist

las ik uren over ruige oorden
getooide hoofden, moordlustig moordden
bloed spatte om nog natte oren
in mijn oude kamer schuil ik

Toen

Weet je nog hoe vroeger rook
de deken waar de tent van was
over stoelen van de eethoek
en niets anders te beleven
dan samen zijn alleen

Of waar je verstopt zat
zodat niemand je kon vinden
behalve moeder dan
die alles altijd zag

Weet je nog waar je speelgoed stond
met je auto die zo soepel reed
hoog stuiterde op perfecte veren

Het deksel van de koek
even sissen voor het sluiten
want dat moest je destijds
voor altijd verse

error: De inhoud is beschermd !!