Afgezeken
door een boze regen
voel ik hoe kou
onder huid sluipt
mij langzaam overkomt
zit ik stil te janken
in mijn stoel
nu jouw warmte
mij vandaag verliet
je wij samen kil
achter je sloot
ineens opstond, stil
de straat op ging
ik gemeen die pijn
van eenzaam voel
Tag: eenzaam
Alleen
Alleen in denken
Is niet gelijk aan eenzaam
Leert je ik kennen
Alleen
In alles om mij
is slechts eenzaamheid voelbaar
omarmt door stilte
Nacht (haiku)
Sterren lopen mee
In deze heldere nacht
Ben ik niet alleen
Toen
In tijd ineens teruggefloten
ben ik dat blonde jochie weer
gezien door de betraande ogen
van een verloren lotgenote
samen eenzaam, gekrenkt
van onze eigen kern beroofd
als drenkeling in stil verdriet
vragenvuren nooit gedoofd
verdwaald in onze schaamte
zonder dit elkaar te durven delen
verstilden levens op gelijke sporen
kauwden wij eenzaam in eigen pijn
nooit meer kind te durven zijn
Ik
Met jou deel ik mijn leven
maar niemand die je ziet
al kom je soms heel even
dan weer heel lang niet
Je bent het kind, in mij
wat nog iets zeggen wil
Voelt zich nog niet vrij
Blijft dan ook maar stil
Zichtbaar in een raam
waar ik je meteen herken
Verlegen en soms eenzaam
wie ik hier in woord verken
Vluchtmodus
Met de WiFi en de Bluetooth
volledig data gedekt
zijn we volledig verbonden
door algeritmen verslonden
Van wekker to gaap
swipen ze ons naar daar
waar zij ons heen rekenen
Voelen wij ons begrepen
In deze glazen wereld
zijn wij lachende, gelukkig
in eenzaamheid verlangend
naar een knuffel en een kus
Alleen
De eenzaamheid
Welke mij pijnigt
Mijn innerlijk reinigt
Van mijn verlang
Eenzaam
Nu mijn lijf vertraagt
Vliegt het leven
Rijpt mijn ziel
In eenzaamheid
Lijkt de jeugd
De tijd verloren
Stil te staan
Bij wie ik ben
Mijn genen
Gespiegeld in hen
Die mij blijkbaar
Zijn vergeten
Geschreven met de ouderzorg in gedachten waar mensen nog veel te vaak hun laatste Jaren eenzaam doorbrengen