je steelt het licht waarop ik drijf
schrijft mij de stilte toe in luister
kleeft aan het kleffe van dit duister
verpakt mijn hart in eenzaam thuis
Je jij
Tag: dood
Later
later als ik dood ben wil ik dansen
over tafels springen, karaoke zingen
vaker dan bij het leven reeds gedaan
ik kies weer Eminem: “Lose yourself”
wat past bij mijn bewegen en tel af
de tekst spoelt vloeiend over lippen
geen lallen of vallen tussen tongen
het loopt me zo mijn bek uit
later als ik dood ben wil ik dansen
je armen om mijn hals naast al je blozen
voor eeuwig naar je staren in mijn dolen
Spat
met de haas op de koplamp
spatte alles wat zo warm was
nooit naar verleden leek te gaan
toch in haar eindig uit elkaar
net nu de maan zo mooi zweeg
vanavond, vretend aan het zwart
tussen de lijnen door gegleden
lag nu haar rood daar in een plas
Stil
een nieuwe dag kroop op mijn schoot
lag nog voor dood in gebroken zonder
zo hard de stilte spreekt tussen sterren
zo zacht zij eenzaam voor mij waken
Lief
weet je nog lief
toen gisteren vandaag was
je zo stoeide met vertrouwen
weet je nog lief
hoe wij durfden delen
zonder oordeel
tot we begrijpen deden
soms in strijd lief
maar altijd vanuit willen
gisteren vandaag en morgen
wij wisten dat dat samen zou
ooit, niet nu maar zeker, dat weten
tot vandaag ineens een niets
geen spreken
willen weten maar niets
geen uitleg
een ijskoud mededelen
weet je nog lief
dat wij beloofden altijd terug te kijken
op een mooi, fijn, warm
een bijzonder beide
dat wij elkaar verrijkten
waar leeg verarmde
leeg vanuit ons verbonden kind
weet je nog lief
dat we rustig zouden bouwen
niets overhaast in het vandaag
met zorg en begrip voor waar we stonden
eigen bloed waar we voor waakten
weet je nog lief
dat we zoveel gaven
om wat ons zo bijzonder maakte
dat het altijd liefde met pijn zou blijken
en dat het alleen zou gaan door weten
voorbij gebroken en begraven
Dood
na de laatste tik
verbleef het jou
een ogenblik
verstilde toen
naar eeuwig staren
je lijf warm nog
na mijn natte kus
van de tranen dus
verslagen door
ons verlaten wij
laat ik je vrij
los je op
tot onvergeten
gestolde rouw
in binnenzak
Sterf
wat als ik ineens daar dood voor je lig
ingeslapen of ineengestort, er niet meer
mijn blik vervaagt naar het eeuwig staren
is het teveel gevraagd mij gewoon te laten
te laten liggen waar het mijn over was
verdrogen aan de lucht en in het licht
laat ze maar happen van mijn ogen
graven door mijn vel, dat wil ik wel
zichtbaar versterven tot aan mijn bot
bleken met de zilte wind, de zomerzon
tot aan mijn laatste kootjes vervlogen
in de bek van een tevreden vogel
ben ik eindelijk het niets, mijn zijn
zou jij dat voor mij willen doen
Ingeslapen
dank voor waar je over waakte
herinneringen die jij maakte
voor al je liefde in ons thuis
de vele harten die jij raakte
rust je nu in vredig uit
Eindig
sterven zal ook hij die volop graast
van de dagen, de nachten, het waken
voor het verslapen van de tijd
die bloemen vreet en vertes treedt
angsten simpelweg vergeet
ook zijn dood komt naderbij
zijn mond zal verdrogen tot donker
de twinkel in zijn oog versmelten
met koude en klamme gronden
maden weten raad met dit oud vel
ooit gevuld met passie en de lach
nu vol verrot maar zonder spijt
Laters
wie weet wat er nog zal zijn straks
over honderd jaar pak hem beet vast
en ik gapend uit mijn kist ontwaak