Gedichten die jou raken waar het hoort
hoe hoog hij vloog waar ook de kou was
op ijle lucht onder zijn oude vederpracht
zo klein lag daar de stilte, draaiden dagen
zou men het kraken horen van zijn hart
willen weten waarom hij zo graag zweefde
dat in het ver en boven tranen droogden
vlak voor ze zouden vallen in het geniep
broos bleken boos en besef het beleven
breken bergen onbehagen oude breuken
beletten een blozend breekbaar bovenal
buigend beaamt hij zijn onbeholpen bang
traag over mij heen geslopen
bijt ik angstig alle tanden stuk
komt het duister aangekropen
knarsend door hopen ongeluk
voel ik tranen in mijn ogen lopen
draag ik hier radeloos eigen juk
op fris geboren ochtend hopen
kraken oude botten onder druk
Angst
De haas
Kijkt verschrikt omhoog
Het is te laat
Verslagen