het zijn de kruimels al
die mij laten struikelen
hoe jij mij blootlegt
de lippen opensplijt
het ware spreken laat
achter zwijgen ook de
tranen vindt van toen
ze kust, vangt in je hand
ik kan je mijzelf slechts geven
een eerste keer, het helemaal
doe met mij wat je wilt
het is het zoveel teveel
in niet meer dan mij zien
