Ik zou minder kilometers moeten rijden
de muziek herinnert, Alex Roeka na Madrugada
het schrijnt van zacht tot luid
De stilte kruipt nog dichter op de huid
vreet aan kale plekken die je liefhad,
de verlepte krentenbol die ik ben – was
Er dan eindelijk zijn, vreselijk want jij
bent er niet, al herken ik je
overal en nergens waar ik kijk
Zo dool ik immer zonder thuis, alleen
draag waar ik door moet met mij mee
maar vraag mij hier af wie jij nu bent
