laat dit voorlopig de laatste zijn, over jou
ik ben moegeschreven, uitgeteld en jij af
en toe mag je best eens aan mij denken
zoals ik kleef als de slak onder je schoen
door mij gegeven ooit zodat je los kon
die andere kant op naar beter, een vrij
van het donker wat je opzuigt – steeds
in het licht voelt beter, maar voel je alles
alles wat er zo schrijnt vanuit de leegte
je zult vinden wat je nu zoekt in de nacht
waar de verdwaalde pubers dolen
verloren en gedempt door ruis – alleen
