nu ik dood ben, voor jou alvast
vraag ik mij af hoe kort mijn lijden was
krasten mijn nagels even aan de kist
voor mijn lijf het op ging geven
sprak ik nog zacht en rijmde dat
vanuit het eenzaam daar beneden
of zette je de fik erin, zat kil op afstand
de laatste rum met honing in je hand
zong je een luid tabee, goodbye, vaarwel
het zal geknetterd hebben wel
mijn grijze haar op vettig vel
stinkend naar een grijs verleden
trapte je de kolen plat, mijn broze bot
bleef je stil even zitten tot
mijn laatste doven en vergeten
spoelde ik weg met frisse regen
of vervloog ik, kort van stof
