ik heb mij allang neergelegd
onder dekens vol kiezelstenen
zwaar en kil over dit alleen
het grijpt mijn adem vast
laat mij zwijgen waar het krast
de laatste kus, kijken, dat dus
ik denk aan het mooi ervoor
wat smaakte je mij goed
naar morgen zonder gisteren
naar sterren in hun glinsteren
geen woord is hier te groots
het bleek de kus op onze dood
