ik hang wat rond aan mijn rug
wacht af
wijs met mijn vinger en mijn duim
naar boven of beneden of wat schuin
in een vet strak met vele strepenpak
achter een glas vol vette vingerplak
en met het tellen van de tijd
ben ik vergeten hoeveel batterij geleden
ik bij de Blokker werd verkregen
het moeten al vele vergeelde jaren zijn
toen doe maar nog op één stond en
toontje lager niet meer hoog van toren blies
een man ben ik zondermeer en vooral
zonder ooit echt mijn draai te willen vinden
ik vertik het doodeenvoudig
mijn leven op te delen in vaste repen nu
die maar verstrijken tot voorbij en
loop liever met je voor of ver achter om
daar te blijven waar ik met niemand nog niet was
