ik zag hoe dapper ze voor mijn voeten liep
op zoek naar iets, van links naar rechts
zichzelf voorbij en dan weer terug
ik besloot te blijven staan, had de tijd
hurkte op de stoep tot dichterbij
ze kende haar eigen krachten niet
droeg heel de wereld zonder klagen
zou ze een arm om schouders vragen
wanneer ze moe was einde dag
nam ze ooit de rust door te vertragen
stil te staan om te bekijken waar ze was
wie haar hier nu zag, zich te verbazen
