ik zie aan mijn handen dat het er is
oud, durf het de spiegel niet te vragen
onderhuids zal ook een drama zijn
het klopt, klaagt, zucht, verdraagt
het pruttelt, schokt, reutelt, kraakt
kreukelt, kreupelt, rimpelt in volnaakt
vol met vlekken, deuken en strepen
alsof mij dat zo fraai staat, vleesrepen
het kind wat er woont, in zichzelf praat
trapt tegen schenen, nog altijd kwaad
je ziet hem staren door mijn ogen vaak
hij telt mij vast af, zonder mededogen
