je kon zo goed voelen dat ze zocht
achter het minder naar iets meer
dwars door oude leegte zonder zijn
ze was er wel maar enkel ongezien
allen renden achter wat anders aan
het hervinden van zichzelf vooral
je zag het ook als ze even wegkeek
er een laag tranen leek te drogen
tot dat midden tussen dof en dromend
ze vocht tegen een wel ergens weten
wilde stralen, maar gaf de schemer
je hoorde het helder tussen de zinnen
waarin ze sprak over haar plannen
en ineens even zweeg bij het besef
dat ze niet waren wat er werkelijk
binnen stormde rondom nooit genoeg
je rook een verlangen te willen zwijgen
in een dikke warme deken vol van later
zonder moeten, ooit te hoeven vragen
zeker weten er geheel te mogen zijn
in kwetsbaar van zichzelf alleen
