je ziet ze lopen en herkent ze meteen
de scheve glimlach zonder tanden
holle ogen zonder weerspiegeling
twee zwarte gaten in een lege doos
je zou, erin gekeken, geen morgen zien
alleen de vergeelde plaatjes van weleer
tussen dode vliegen zonder vleugels
ik duik weg in nat gras, schuil achter bomen
ze dolen op zoek naar wie durft te vragen
hoe het ze vergaat, dat je blijft om te praten
ze zuigen je goed op, schenken je maden
