dit houden van laat zich niet vatten
in klein en broos, kleeft om mij heen
het blijft de windvlaag vol gedachten
vol van jou, je hele zachte
met vaak alleen jouw lach alleen.
alleen het schuren, schrijnen en
het jou voortdurend zien verdwijnen
tot in het ver, voorbij voorbij
bewaar ik bedaard je laatste resten
in mijn versleten binnenzak
draag je jaren in zoute kruimels
op mijn overdenkend hart
zo vul jij dit verse vers met leeg
