Categorie: Poëzie

Mijn scrotum en ik zijn de beste vrinden
die je maar kunt vinden
vandaag hebben we ruzie
Hij is namelijk niet zo van wandelen
Ik zelf daarentegen zet graag mijn beste beentje voor
De eerste tien kilometer hoor ik hem nog
vrolijk met mij meezingen vanuit het luchtig donker
Rond de vijftien wordt het stilletjes beneden
Gevloerd door reisziekte
Ik bid dat spugen ons bespaard blijft
Boven de vijfentwintig wijzen rooksignalen
uit broekzak op een fel branderig gevoel in de liezen
Afstand houden is ook hier de enige remedie.
Wijdbeens verslaan we de laatste kilometers
aangestaard door hoofdschuddende voorbijgangers