Ademloos

Achter mijn eigen denken aan
probeer ik vat te krijgen
op wat er leeft, in eigen mij
Ren ik mijzelf te vaak voorbij

Door open bloemenvelden
dicht gedoornde struiken
Langs woeste branding
waar de zon zo mooi verdwijnt

Door de stilste bossen
over de hoogste toppen
waar in verste vertes
wolken overdrijven

Vergeet ik juist hier stil te staan
blijf maar in gedachten rennen
naar verloren adem happen
achter mijn eigen leven aan

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

error: De inhoud is beschermd !!