Achter mijn eigen denken aan
probeer ik vat te krijgen
op wat er leeft, in eigen mij
Ren ik mijzelf te vaak voorbij
Door open bloemenvelden
dicht gedoornde struiken
Langs woeste branding
waar de zon zo mooi verdwijnt
Door de stilste bossen
over de hoogste toppen
waar in verste vertes
wolken overdrijven
Vergeet ik juist hier stil te staan
blijf maar in gedachten rennen
naar verloren adem happen
achter mijn eigen leven aan