Aan

als jij ooit mijn ex zou zijn dan
zou ik knielen tot de pijn van smeken
knieën bloederig verlies zou laten nemen
zou ik schreeuwen tot stembanden rauw stilden in een ijzig hees gepiep
zou ik stapels schrijven over onbegrepen onbehagen
de zwarte gaten in mijn hart en ziel en andere grote woorden
het ‘oh had ik maar’ met asgrauw spijt doorregen
zou ik nooit vergeten je vandaag te laten weten
hoeveel ik van je hou

Lege stoel

Een lege stoel staat doods
binnen in te vullen ruimte
kille lak vraagt mijn warme bil
in stilte zacht zijn oude vel
hard versmelt met hartslag
ik luister in de schemer
naar gefluister
tot woorden schenken
waar de oren om smeken
kwetsbaar durven delen
van zelfgeschapen stukken ik
ruwe pure pijn galmt na
gestreeld door boterzachte
liefdevolle verenpracht
in waarde gelaten verlaten
tezamen tot een weerzien volgt

Overvraagd

Van mijn binnenkant uit gezien lijken anderen van buiten op slechts prooidieren soms. Angstig bekijken zij mijn naderende olijke buitenkant alsof ik hele belangrijke taken verstoor waarin zij verstrikt geraakt zitten zoals bijvoorbeeld die e-mail waarop antwoorden noodzaak is of bevinden zij zich net eenzaam en ontevreden in veel te krappe geplande focustijd voor een volgende vergadering online of op anderhalve meter offline over toevoegingen aan de lijst van vooruitgeschoven taken.
Sla ik vervolgens versomberd gade hoe we elkaar lijken te vergeten en te ontwijken in onze jacht naar niets echt wezenlijks belangrijks

Gewenst

in mijn eentje door een buiten
wijdse vertes vol met vleugels
stilte wachtend op gedachten
zwerven over onbekend terrein

grijze luchten die langsrazen
slome koeien zien gras grazen
verbaasde schapen nablaten
uren enkel met mijzelf praten

woorden rijgen met eigen klank
een glimlach als blijk van dank
schateren bij voldoende drank

met jou hier hangen op de bank

error: De inhoud is beschermd !!