Het is toch niet normaal
Minder brein dan een garnaal
Minder hersenen dan een gnoe
Ongelovelijk stomme koe
Wat sta je daar nu dom
Op een grote aap te lijken
Mij zonder iets van begrip
Vanuit de spiegel aan te kijken
Maand: januari 2020
Exerij
Daar zat ik dan
Ik zal er niet om liegen
Mijn ex wederom
Keihard te bedriegen
Door net te toen of het mij niets deed
Dat zij daar zo tevreden zat
Het haar schijnbaar niet speet
Dat ze mij niet meer had
Gouden kooi
Laat je niet door geld verleiden
Tot keuzes die je langzaam vangen
In iemand die je niet behoorde te zijn
Maar waar je niet meer zonder kunt
Verliefd
Het is lastig uit te drukken
Zelfs hier in een gedicht
Mijn dag mist hele stukken
Gevuld met jouw gezicht
Langste nacht
En we verlangden zo naar rode oren
Dito wangen en vingertoppen
Tenen die gilden van de pijn
Sneeuwvlagen
Die stiekem onder je sjaal kropen
Kraakstappen
Die je lieten ploegen en ploeteren
De winter lijkt te zijn vergeten
In hooikoorts weggesnoten
Winterwraak
Als de lente komt
Na zoveel donker
Scharrelen eendenparen
Tussen ontwakende bloei
Wraakt de winter ineens
Met snijdende wind
Woest over land en water
In boze witte waanzin
Breekt nieuw blad
Onder hangend ijs
Kraken bomen klagend
In schrale oostenwind
We kruipen naar binnen
Of in onze kragen
Protesteren onder mutsen
Ondergaan een laatste straf
Het wit zal verdwijnen
Onder de kracht van licht
Al het groen zegevieren
In de liefde van de zon